Kinderwens en angst voor bevallen

Ken je dat, dat je iets supergraag wenst voor jezelf maar als je dan dieper ingaat op wat er voor nodig is, dat je dan voelt alsof je voor een afgrond staat met je hart in je keel?

Dan is je angst groter dan je verlangen.

Maar als de schrik niet af te schudden valt omdat het echt onderhuids is geraakt, wat dan?
Dan 'geven we het een plekje' in ons lichaam en blijven we het bij ons dragen. Onbedoeld kunnen we het ook doorgeven aan de volgende generatie, als het niet wordt opgelost.

Zo kan een moeder die supergraag nog een keer moeder wil worden bijna bevriesd van angst raken om nog een keer door een bevallingshel te moeten gaan. Twee heel intense gevoelens die elkaar flink in de weg zitten, heel veel energie vragen en zo'n lieve vrouw helemaal kunnen lamleggen.

Zo blijft het bevallingstrauma bestaan en haar verlangen naar nog een keer moeder worden ligt daar onder bedolven. Voor onbepaalde tijd. En dat werkt door in de ontwikkeling van haar al geboren kind. Of ze daar nu bewust van is of niet.

Want hoe mooi is het als een moeder zichzelf vrij kan maken van deze angst, zodanig dat haar volgende kindje kan baden in een baarmoeder vol met vertrouwen en werkelijk blijde verwachting? En dat ze ook energetisch het bevallingstrauma kan laten oplossen dat de verbinding tussen haar en haar al eerder geboren kind belemmert?

Met oerkracht,

Sylvia