De historie van Hystorie

Van elke binnenkant is een buitenkant.

Van elke onzichtbaarheid is zichtbaarheid.

Zonder energie geen fysieke verschijning.

Elke plus heeft een min.

Zo boven zo beneden.

Microcosmos macrocosmos.

Zo binnen zo buiten.
Zonder zaad geen vrucht.

Het is een universeel gegeven. Het is.
En dat geeft een zekere rust, een overzicht, een rode draad.
Een vorm om mee te kunnen navigeren door het leven.

Wat betekent historie?

Letterlijk een geschreven verslag van dat wat geschiedde.

Opgeschreven geschiedenis. Histor wordt wel vertaald als wijze man, rechter. Je kan je afvragen vanuit welk perspectief. Maar wijze mannen hebben we zeker nodig. Je ziet waar de wereld op afstevend als mannen hun wijsheid niet benutten.

Ze zeggen wel dat de overwinnaar de geschiedenis schrijft. Als je er over nadenkt hoeveel oorlog er op onze planeet is geweest. Hoeveel van dat wat geschiedde heeft de geschiedenisboeken nooit gehaald? Hoeveel van dat wat geschiedde is verdraaid om de overwinnaar beter uit de verf te laten komen, ten koste van dat wat was 'overwonnen'?

Er is te veel pijn en verdriet over hetgeen ontkend is, onbesproken. Bedekt met schaamte en schuldgevoelens. Zoveel schatten van eigenwaarde, wijsheid, intuïtie, creatiekracht, liefde en vertrouwen zijn diep verborgen geraakt juist daar waar verharding, kilte en gevoelloosheid en pure agressie zichtbaar zijn.

Dat wat onopgelost is, wordt doorgegeven aan de volgende generaties, tot dat er iemand zegt dat het genoeg is en er voor kiest om het te helen. Het boek Bestaansrecht van Maarten Oversier bulkt van de voorbeelden. Onschatbaar waardevol. Hij is in mijn ogen een Histor. Met hoofdletter H.

Er is een trend gaande onder vrouwen die er pijn van hebben hoe er met vrouwen is omgegaan over de afgelopen eeuwen. Ze willen hun verhaal vertellen. De niet opgeschreven geschiedenis van wat geschiedde bij de vrouw. Ze vallen over het Engelse history. Er zit te veel his in, van hem. Mannelijk perspectief. Patriottisme vanuit oorlogsvoering. Deze vrouwen hebben het over herstory ipv history. Haar geschiedenis. Want ze missen de vrouwelijke invalshoek van de geschiedenisboeken.

Clarissa Pinkola Estes, schrijfster van het boek 'women who run with the wolves' heeft onderzocht dat de vrouwelijke manier van geschiedenis oraal is. Het wordt verteld. Van moeder op dochter. Zo is zij groot gebracht van huis uit, en ze is de wereld overgereisd om verhalen te verzamelen. Verhalen zijn medicijn. En niet elk verhaal kan zomaar altijd verteld worden. Het is afhankelijk van de gelegenheid. Ze zijn niet bedoeld om te overwinnen ten koste van de ander. Ze zijn bedoeld voor de luisteraar om zichzelf beter te leren kennen. Want hoe beter je jezelf kent, hoe beter je de ander kent. En is oorlog dan nog nodig? Als er geen oorlog, geen verdeeldheid meer in onszelf zit? Maar plaats heeft gemaakt voor begrip en compassie?

Onlangs zag ik het interview van Jorn Luca met Anna Verwaal. Anna is deskundige op het gebied van perinatale en premature psychologie en heeft onderzocht hoe enorm bepalend de geboorte is voor het welzijn van een mens. Perinataal betekent de periode tussen de 22e zwangerschapsweek tot de 7e dag na de geboorte. Prematuur betekent letterlijk 'voor de rijpheid'. De baby is zo vroeg geboren dat het intensieve medische zorg nodig heeft om te kunnen overleven. Met couveuse, slangetjes, plakkertjes, buisjes en de ouders niet dichtbij zoals natuurlijk wenselijk zou zijn. Anna stelt dan ook de vraag, wat weet je van je geboorte? Was je er te vroeg of te laat, waren er complicaties / medische ingrepen? Werd je thuis geboren met een vroedvrouw of in het ziekenhuis? Kreeg je moeder pijnverdovende medicatie of niet? Hoe voelde je moeder en je vader zich gedurende de zwangerschap?  Was er een plotseling verlies of onzekerheid of stress in het leven van je ouders? Hoe reageerden ze toen ze voor het eerst wisten dat je op komst was?

Anna Verwaal heeft kunnen constateren dat de baby in de buik zich heeft gevormd met imprints van de omgeving, de emoties en overtuigingen van de ouders en de maatschappelijke conditie om zich zo goed mogelijk voor te kunnen bereiden op overleving.

Stel nu dat een vrouw haar land verlaat om oorlog te ontvluchten, ze heeft al veel oorlog meegemaakt. Onderweg wordt ze zwanger en ze bevalt in een land als bijvoorbeeld Nederland waar geen oorlog is. Dan is het te begrijpen dat deze baby opgroeide tot een mens met de imprint om een oorlogsgebied te kunnen overleven, en zich emotioneel gezien extremer kan uiten dan ogenschijnlijk normaal of gepast zou zijn voor mensen die deze imprint niet hebben. Wat weer tot onbegrip leidt als ons dit niet wordt geleerd. Dan kan iemand al snel oprotten naar zijn eigen land.

Tot dat we deze loep doorbreken en zeggen, bij mij stopt het. Ik wil dit niet meer. Ik wil mezelf begrijpen. Waar komt dit vandaan. Waar kom ik vandaan? Welke imprints heb ik meegekregen?

En dan komen we toch weer aan bij de baarmoeder. In het Latijn: hystera.

Mijn stelling is: geschiedenis wordt geschreven in de baarmoeder. Willen we bewust invloed hebben op hoe de geschiedenis zich herhaalt, dan is de baarmoeder de plek om te beginnen.

Wat is de geschiedenis van jouw baarmoeder? En de baarmoeder waarin jij gevormd bent?

history of herstory, het begint allemaal bij hystory.

Wat is jouw Hystorie?