Wat doe je als je beu bent van je eigen please-gedrag?

Dan ga je staan voor je eigen behoeftes, voorkeuren, wensen en grenzen.

Please-gedrag is een van de vier overlevings mechanismen.

Vechten en vluchten kennen de meesten wel.
Bevriezen is iets minder bekend.
Meewerken of pleasen (ook wel fauning) is het minst bekend als overlevingsstrategie.

Manipuleren is een variant van pleasen.

Of we het nu willen of niet, we zijn geboren met behoeftes en voorkeuren.
Daar valt niet over te twisten.
We kunnen ze ontkennen van onszelf of van de ander maar dat maakt ze niet minder echt of waar.

Je eigen behoeftes ontkennen of die van een ander, is een vorm van overleven. Ontstaan van uit je kindertijd. Er was geen oog voor jouw behoeftes, je moest je aanpassen, intunen op wat je omgeving nodig had. Op eieren lopen om maar zo veilig mogelijk te blijven, emotioneel, fysiek, spiritueel.

Je ziet het vaak bij mensen die heel empatisch zijn. Die zijn zo ingetuned op de minste verandering in de stemming van de ander, dat ze vergeten dat ze zelf ook iets nodig hebben. Ze staan onderaan hun eigen to do lijstje.
Soms is het afstemmen en intunen op de ander zo sterk ontwikkelt, dat ze eigenlijk niet meer weten wat ze zelf eigenlijk willen. En als ze er al aan denken, dan schiet gelijk schuldgevoel omhoog dat het wel eens ten koste kon gaan van de ander.

Dat is een recept voor burnout.
Voor inauthentiek gedrag.
Voor verwarring in concact met anderen.

Het is een lose-lose situatie.

Moeders die een traumatische bevalling hebben meegemaakt, hebben dit patroon in hun leven ook. Want ze hebben ergens in hun leven de keus gemaakt om de macht over zichzelf uit handen te geven. Uit overleving.
En mannen kennen dit ook, laten we hun hierin ook zien.

Ik zeg, neem je lichaam weer terug.
Je lichaam is van jou.
Het is jouw leven, jouw lichaam, jouw wil.

Ga staan.
In compassie.
Voor jezelf.
Voor de authentieke verbinding met de ander.

Heb je hier hulp bij nodig?
Check bij jezelf of dat zo is en kom er voor uit.

Het dapperste wat je kan doen is hulp vragen als je het nodig hebt.
Dat maakt ons juist humaan.
Het is juist een teken dat je niet opgeeft.

Met Oerkracht,

Sylvia