Iedereen zegt dat je "blij mag zijn" dat je een gezonde baby op de wereld hebt gezet. Dat "een bevalling nu eenmaal pijn doet".
En dat je "gewoon nog even moet wennen aan moeder zijn".
Terwijl jij je best doet om weer iets van een normaal leven te ervaren voel je je van binnen onbegrepen, eenzaam, een wrak. Vervreemd van jezelf en van je baby...
Je bent constant gespannen, alsof je alleen nog maar 'aan' kan staan en je bent overalert op alles om je heen.
Je had nog zo in je geboorteplan gezet dat je GEEN oxytocine wilde en wat doen ze? Te veel oxytocine, en toen kwam de weeeenstorm waardoor je baby geen zuurstof meer kreeg, en toen werd je zonder aankondiging, zonder jouw toestemming ingeknipt, die vreselijke tang... Eindelijk had je je baby even op je borst en werd dat weer verstoord door dat ze je geen rust gunden want de placenta moest zo snel mogelijk eruit gehaald worden. Je voelt je ontheiligd.
Als je terug denkt aan je bevalling wordt je weer verdrietig en kan je wel woest worden... hoe kunnen die mensen in het ziekenhuis zo'n pijn en schade aanrichten en denken dat ze 'helpen'? Je herkent jezelf bijna niet meer terug met hoe je je nu voelt.
Je partner wordt bloednerveus van je en kan niet met je paniek en woede aanvallen omgaan als hij dichter bij je wil komen. En jij kan niet eens de gedachte verdragen dat hij je aan zou raken, zo veel schrik zit er in je lichaam sinds de bevalling.
Je zou willen dat iemand je verhaal zou horen en de artsen zou vertellen over hoe mishandeld je je voelt door hun protocollen. Je hebt gewoon de puf er niet voor. Elke dag opnieuw is het een grote opgave om weer op te staan na een slapeloze nacht doordat je baby maar niet stop met huilen. Het erge is, je kind voelt niet eens als jouw kind en daar schaam je je zo voor dat je er niet over durft te praten...
Je vraagt je af waar je dit aan verdient hebt, dat niemand ziet hoe moeilijk je het hebt, zelfs de kraamverzorgster vond je maar een luie moeder en vond je veeleisend dat je om smoothies vroeg in plaats van een boterham met kaas.
"Ruim 36% van de bevallende vrouwen maakte een nare situatie mee tijdens de bevalling. Dat bleek uit Nederlands onderzoek onder 12.239 vrouwen. 9% van de deelnemende vrouwen noemde haar bevallingservaring zelfs ‘traumatisch’.
In 2007 bleek al uit onderzoek dat 1,2% van de vrouwen een posttraumatische stressstoornis (PTSS) overhoudt aan een bevalling."
Bron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2023;167:C5434
Dit lost zich niet vanzelf op. Jij weet het. Ik weet het.
De spanningen thuis lopen op omdat niemand meer tot rust komt.
Hoe hard je ook je best doet om alles zo normaal mogelijk te laten verlopen, je put jezelf alleen maar meer uit als je het alleen blijft doen.
De bevalling heeft een enorme invloed op de vorming van je kind en zo lang je traumatische ervaring geen heling krijgt, blijf je je onveilig en ellendig voelen. Jow kind kan in de eerste zeven jaar van zijn of haar leven nog geen onderscheid maken tussen jouw gevoelens en de eigen gevoelens. Dat betekent dat je kind zich net zo ellendig voelt als jij.
Hoe eerder je ervoor zorgt dat je herstelt, des te sneller dat jij je blije energieke zelf weer kan zijn. Dat komt je relatie ten goede en dan is het zo veel makkelijker en fijner om de resterende kindertijd zo onbezorgd mogelijk te laten verlopen.
Jouw gezondheid heeft grote invloed op hoe je kind zich later vormt als volwassene.
En voor je het weet zijn ze groot.
In mijn ziekteproces hebben de sessies met Sylvia eraan bijgedragen dat ik mij meer ontspannen voelde en weer verbinding met mijn lichaam kon ervaren. Ik heb meer vertrouwen gekregen in mijn eigen kracht en zelfhelend vermogen. Ik heb daardoor meer energie gekregen.
“Sylvia is ontzetttend kundig en ze is een hele fijne vrouw om mee te werken. Ze is zacht, rustig en wijs. Ze wist precies de goede snaar te raken, zowel in ons gesprek als op mijn lichaam.
Ik kwam tot de conclusie dat alles dat als 'ruis' voelt, dat dat niet meer past bij wie ik op dit moment ben. Die ruis loslaten is makkelijker nu, omdat het nu in mijn bewustzijn is.
Wat heel mooi is, is dat ik tijdens de behandeling die Sylvia bij mij deed, niet alleen mijn Baarmoeder, maar ook mijn hart werd geactiveerd. De creatiekracht van het 2e chakra kwam duidelijk naar voren. Het 'doe-het-gewoon'.
Mijn thema is dan ook: Doe het gewoon, begin maar. Zet stappen zonder het eindresultaat te hoeven weten. Zo ontstaat dat wat mag ontstaan. Tijdens deze fijne en zachte behandeling werd dit maar weer eens erg duidelijk. Zo fijn!
Dank je wel lieve Sylvia! Ik ben heel dankbaar voor dit mooie proces.”
Sylvia haar kijk op de wereld en onze vrouwelijke kracht is inspirerend en bevestigend. Haar behandeling heeft me rust, begrip en zachtheid gegeven. Ik ging met een mooi nieuw Inzicht naar huis en daarvoor ben ik haar ontzettend dankbaar.
Sylvia is een vrouw met veel diepe oerwijsheid. Altijd even rustig en vol vertrouwen helpt ze mijn innerlijke wereld te ontwarren en weer de wijsheid van mijn Baarmoeder te voelen. Sylvia combineert zachte aanraking met aardse aanwezigheid. Ik voel me bij haar gedragen en ze heeft me geholpen om de speelse sensuele energie in mijzelf te omarmen. Waardoor ik met meer plezier en gemak kan spelen in mijn leven en in mijn bedrijf. En dat werpt zijn vruchten af
Na een tijdje te worstelen met trauma's uit het verleden en nu toch echt mijzelf terug te willen vinden, kwam ik in een rustige warme omgeving bij Sylvia terecht. Met haar kalme liefdevolle stem zakte ik weg alsof ik in een soort trance kwam. Hier haalde ik herinneringen van vroeger naar boven die ik lang had onderdrukt. Ik ging door fases van verdriet, gemis, en verlangen. Wetende dat dit dingen zijn waardoor ik niet verder kon, ben ik dingen meer op mijn gevoel gaan doen. Waar wil ik meer van en waar minder. En wat vind ik hier van en voel ik me hier goed bij. En niet meer wat zou een ander er van vinden. Ik ben beter naar mezelf gaan kijken. Want dat is toch het belangrijkste want ik moet met mezelf verder.
Super bedankt Sylvia!
| Fotografie: Kristian de Wal | Copyright © Alle rechten voorbehouden | KvK 01148264 | BTW NL005067713B56
Toen ik op de website van Sylvia terecht kwam en daar begon te lezen over de bevalling vielen er zoveel kwartjes. Het leek of ik thuis kwam in mijn eigen verhaal maar dan vanuit een heel ander bewustzijn. Eindelijk werd daar mijn pijn benoemd en begrepen. Een pijn waar ik zelf niet eerder woorden aan kon geven. Er vloeiden direct zoveel tranen van verdriet maar ook van opluchting en blijdschap. Ik voelde direct, hier moet ik zijn.
Ik heb zelf, onder de liefdevolle begeleiding van Sylvia, de pijn van mijn eigen geboorte mogen herschrijven. Ook de conceptie, zwangerschap en geboorte van mijn twee kinderen opnieuw mogen ervaren vanuit een diepe verbinding met hen en met het voorouderlijk veld. Ik ontwerp binnenkort de geboortekaartjes van mijn twee kinderen opnieuw omdat ik voel dat er een nieuw familie verhaal geboren is. De oude geboortekaartjes voelen niet meer passend. Ik ben heel erg dankbaar omdat ik nu zoveel plezier en liefde voel als ik contact maak met de geboorte van mezelf en van mijn kinderen. Het is een zachte, liefdevolle en spelende energie, die ik elke vrouw en moeder gun.